9'uncu Ulusal Özel Eğitim Kongresi Üzerine Notlar
9.ULUSAL ÖZEL EĞİTİM KONGRESİ
Yazan: Halil Köseler
Eskişehir Anadolu Üniversitesi Engelliler Araştırma Enstitüsü tarafından organize edilen 9.ulusal özel eğitim kongresi 22–23 Kasım 1999 tarihinde Eskişehir’de yapıldı. Kongre açılışında, Anadolu Üniversitesi eski rektörü ve Eskişehir Büyükşehir Belediye başkanı Yılmaz Büyükerşen özürlülerin eğitiminin dünü ve bugününü değerlendiren bir konuşma yaptı.
Bu kongreyi üç açıdan değerlendirmek istiyorum. Birincisi organizasyon, ikincisi program, üçüncüsü katılım. Kongre organizasyon açısından geç başlamasına rağmen oldukça iyi hazırlanmış, planlı bir kongreydi. Konuşmacıların bildiri sunma saatlerinde, katılımcıların konaklama ve diğer ihtiyaçlarının karşılanmasında herhangi bir aksama yoktu. Dışarıdan gelen katılımcıların bir bölümü üniversite kampüsünde bulunan Anadolu Oteli’nde, bir bölümü ise, Eskişehir Öğretmenevi’nde kaldı. Öğle ve akşam yemekleri, kongre organizasyonu tarafından karşılandı. Kongre sırasında oturum aralarında çay, kahve ve pasta ikramı yapıldı. Ayrıca 22 Kasım akşamı bir tiyatro gösterisi ve kokteyl organizasyonu yapılmıştı.
Organizasyon için belirttiğim olumlu izlenimlerimi program ve katılım açısından söyleyemiyorum. Kongre sırasında sunulan bildiriler, sözlü ve poster bildiri şeklinde sunuldu. Sözlü bildiriler konuşmacılar tarafından oturum sırasında sunulduktan sonra katılımcıların bildiriye ilişkin soru ve katkıları alındı. Ancak bildirilerin çok sayıda oluşu, buna karşın zamanın bu kadar sayıdaki bildiriye göre yeterli olmayışı nedeniyle soru ve tartışma bölümlerine fazla zaman kalmıyordu. Kongrenin ikinci günü sonunda ise, poster bildiriler sunuldu. Altı Nokta Körler Derneği adına poster bildiri olarak ben, körlerin eğitiminde Braille yazının önemi ve tarihçesi konulu bir bildiri, Körler Federasyonu adına başkan Turhan İçli ise, Sivil toplum örgütlerinin özel eğitim alanındaki işlevi konulu bir bildiri sundu. Turhan İçli’nin yurtdışında olması nedeniyle federasyon adına onu temsilen federasyon yönetim kurulu üyesi Kemal Sakar katıldı. Poster bildiriler 18 puntolu yazıyla yazılmış şekilde panoya asılıyor, katılımcılar panoları dolaşarak bu bildirileri okuyor ve bildiri sahiplerine gerektiğinde sorular sorabiliyordu. Kongrede sunulan bildirilerde tespit ettiğim zaaflardan biri de bildirilerin çok teorik düzeyde olmasıydı. Bunun temel nedeni, bildirileri sunan kişilerin büyük çoğunluğunun uygulamanın içinden gelmemiş olmalarıydı. Bu vesileyle vurgulamakta yarar gördüğüm bir husus da akademisyenlerle uygulayıcılar arasında daha yakın bir iletişim ve işbirliğinin kurulmasının zorunlu olduğudur. Aksi takdirde, hem uygulamalarda hem de teorilerde istenen gelişmenin sağlanması gerçekleşemeyecektir.
Kongreye gerek gözlemci olarak gerekse bildiri sunan katılımcı açısından iki eksikliği daha belirtmem gerekiyor. Birincisi, kongreye özürlülerin katılımının son derece yetersiz oluşu, ikincisi ise bildiri sunanlar arasında özürlülerle ilgili kurumlarda bizzat eğitim veren kişilerin sayıca az oluşu. Altı Nokta Körler Derneği’nden ve Körler Federasyonu’ndan sadece birer temsilcinin katılmış olması da diğer önemli bir eksiklik olarak dikkati çekiyordu. Bu eksikliğin tek nedenini kongre organizasyonun da aramamak gerekir. Özürlü örgütlerinin kendi sorunlarının tartışıldığı konferans ve toplantılara yeteri kadar ilgi göstermiyor oldukları gerçeğini de görmemiz gerekiyor.
9.ulusal özel eğitim kongresinde sunulan bazı bildiri başlıklarını siz okuyucularımızın kongreyle ilgilibir izlenime sahip olabilmesi için sunuyorum: Mehmet Okutan’ın Özel Eğitimde Denetim ve Değerlendirme Sorunları ve Çözüm Önerileri, Sema Kaner’in Yeniden düzenlenmiş Davranış Problemleri Kontrol Listesinin ülkemize uyarlanma çalışması, Tuba Tuncer ve Banu Tazebaş’ın görme engelli öğrencilere yönelim ve bağımsız hareket becerilerinin öğretiminde rota analizi.
