Savaş, Barış Ve Engelliler
SAVAŞ, BARIŞ VE ENGELLİLER
1 Eylül, Birleşmiş Milletler’in kararıyla çok uzun bir süreden beri Dünya Barış Günü olarak kutlanıyor. Bu yılki Dünya Barış Günü’nde Samsun Tabip Odası ve Kamu Emekçileri Bölge temsilciliğinin konuğuydum. DSİ Konferans Salonunda yapılacak bir panele “Savaş, Barış ve Engelliler” konulu bir konuşma yapmam için çağırılmıştım. Bu panelde yapmış olduğum konuşmanın özetini, Dünya Barış Günü dolayısıyla Başyazı olarak sunuyorum.
Barışın anlamını ve değerini, derinliğine kavrayabilmemiz için savaşın dehşetini, vahşetini ve akıl dışılığını gözler önüne sermemiz gerekiyor.
Bazı sipekülatif tahminlere göre insanlık tarihi boyunca savaşlarda ölen insan sayısı bugünkü dünya nüfusu kadar. Bu rakam doğru mudur bilmiyoruz ama Birinci Dünya savaşında ölenlerin sayısının 20 milyon, yaralananların onun iki misli olduğunu, İkinci Dünya Savaşı’nda 50 milyon insan ölürken en az o kadar insanın da sakat kaldığını biliyoruz. ABD’nin 6 Ağustos 1945 günü Hiroşima’ya attığı atom bombasının, olay anında 140 bin kişinin ölümüne yol açtığını, bir-iki saat içinde ölenlerin sayısının 200 binin üzerine çıktığını, radyasyon etkisi nedeniyle on binlerce insanın sakat kaldığını, bu etkinin bugün dahi sürmekte olduğunu dehşetle öğreniyoruz. Biliyorsunuz, ABD Hiroşima’dan üç gün sonra da ikinci bombayı Nagazaki kentine atmış ve bu kıyamette de 100 bin dolayında insan yaşamını yitirmişti. İşin trajikomik yanına bakın ki, bu dehşetengiz katliam, bombalara “küçük çocuk”, “şişman adam” isimleri verilerek sevimlileştirilmeye çalışılmıştı. Düşünebiliyor musunuz, başınıza “küçük çocuk” adlı bir oyuncak düşüyor, yüz binlerce kadın, erkek, çoluk çocuk tıpkı masallardaki sihirlerle yaratılan mucizelerde olduğu gibi, bir varmış, bir yokmuşa dönüşüyor. Son yıllarda çocuklarımızın sıklıkla izlediği jetix kanalındaki çizgi filmler gibi. Yine son derece yaygın bilgisayar oyunlarında tek tek ya da kitlesel olarak boyuna adam öldürüyoruz, kılımız bile kıpırdamıyor; hatta sonuç aldıkça kahkahalarla gülüyoruz. Çünkü bir oyun, nihayetinde. Ama böylece, bilinçaltımızda, ölüm makineleri bir oyuncağa, insanı öldürme bir oyuna, ölenler ise, kupkuru sayılara dönüşüveriyor, farkında olmadan duygularımız naylonlaşıyor. Bu sahnelerin gerçeğiyle karşılaştığımızda da kanıksıyoruz. Bilgisayar oyunu izler gibi, duygusuz, ruhsuz ve tepkisiz izleyebiliyoruz. Birinci Körfez Savaşı’nda böyle olmadı mı? Amerikan savaş uçakları ve füzeleri tarafından Bağdat’ın askeri ve sivil hedeflerinin vuruluşunu, on binlerce insanın kuma gömülüşünü, sıcak odalarımızın yumuşak koltuklarında çaylarımızı ya da kahvelerimizi yudumlayarak, bir bilgisayar çocuğu merakıyla izlemedik mi? Irak’ın işgaline ve ABD’nin hunharca katliamlarına karşı dünya kamuoyunun tepkisizliğinin ardında böyle bir bilinçaltı operasyonunun payı yok mudur?
Savaş akıl dışıdır. Bizzat, doğanın mucizesi olan insanı yok ettiği ve sakat bıraktığı gibi, insanlığın on binlerce yıldan beri kahırlı araştırmalarla, büyük emek ve çabalarla yarattığı maddi ve manevi değerleri yani uygarlığı yıkıma uğratmaktadır. Yaratılan maddi kaynakların önemli bir bölümü, sağlık ve eğitim sorunlarının çözümü, açlığın tamamıyla yeryüzünden silinmesi ve insanların refah düzeyinin artırılması yerine, kitlesel imha silahlarının geliştirilmesine ve satın alınmasına ayrılmaktadır. Savaş, insanlığın ilerlemesinin önündeki en büyük engeldir.
Engelliler, en samimi ve en kararlı savaş karşıtıdırlar ya da olmak zorundadırlar. Çünkü, savaş onların sayısını devasa boyutlarda artırırken, sakatlığın önlenmesi ya da sakatların yaşam standartlarının yükseltilmesi için ayrılması gereken kaynakların heba olmasına yol açmaktadır. İlk çağlardan beri sakatlar, toplumun en dibine bastırılmış, en kenara itilmiş, dolayısıyla ihmal edilmiş ve unutulmuş bir kitle olduklarından savaş dönemlerinde büsbütün gözardı edilmekte, ayakaltında kalmakta ve perişan olmaktadırlar. Savaş insanların gözlerini kararttığı ve onları bencilleştirip vahşileştirdiği için insani yaklaşımları ve merhamet duygularını ortadan kaldırmaktadır. Oysa engellilerin mücadelesinin arkasındaki en büyük güç, kamu vicdanıdır. Savaş, pek çok şeyi olduğu gibi,kamu vicdanını da bombardıman edip öldürmekte ya da sakatlamaktadır. Bu yüzden engelliler aynı zamanda, barışın en samimi ve en kararlı savunucusudurlar ya da öyle olmak zorundadırlar. Ülkemizin, bölgemizin ve dünyanın gerçek bir barış ortamı içerisinde bulunması, her bakımdan engellilerin yararınadır. Çünkü böyle bir ortamda, savaş için kitlesel imha silahlarına ve savaş personeline ayrılan katrilyonlar, insanlığın temel sorunlarının çözümü, refah düzeyinin yükseltilmesi ve mutluluğu için harcanacak, engelliler de bundan payını alacaklardır. Koruyucu sağlık hizmetlerine, trafik ve iş kazalarının önlenmesine, yoksulluğun ve cehaletin ortadan kaldırılmasına daha çok kaynak ayrılabileceğinden sakatların sayısı azalacak, sayıları giderek azalan engellilerin bakım, eğitim, rehabilitasyon ve istihdam sorunlarının çözümüne daha çok önem verilecek, engellilere yönelik ayrımcılık duygularının silinmesi, toplumun engelliler konusunda eğitimi ve bilinçlendirilmesi için daha yoğun çabalar gösterilebilecektir.
Engelliler her zaman kargaşalıktan, anarşiden nefret ederler. Onlar düzenden, düzenlilikten ve huzurdan yanadırlar. Her şeyin yerli yerinde olması, bir saat ahengi içinde işlemesi, onların yaşamlarını kolaylaştırır ve hareket yeteneklerini artırır. Evet, engelliler düzenden yanadırlar, ama insan odaklı, adil bir düzenden. Her şeyin, toplumun bütün kesimleri, tüm gereksinim grupları da hesaplanarak tasarımlandığı ve planlandığı, kaynakların buna göre tahsis edildiği, ayrımcılık kültürünün ekonomik ve toplumsal altyapısının ortadan kaldırıldığı ve ayrımcı değer yargılarının yaşamın tüm alanlarından silindiği, huzur içerisinde bir düzen. Böyle bir düzen yurtta ve dünyada güvenli ve kalıcı bir barış ortamı yaratılırsa olanaklıdır. Büyük Atatürk, bu bilinçle göstermişti “yurtta barış, dünyada barış” hedefini. Söylemekle yetinmedi, doğudaki komşularımızla Sadabat Paktını, Batıdaki komşularımızla Balkan Paktını kurarak, büyük koşmuşumuz Sovyetler Birliği ile dostluk ve işbirliği anlaşmaları yaparak bölgemizi bir barış denizine çevirmişti. Ülkemizin büyük atılımları ancak böyle bir ortamda gerçekleştirilebilirdi. Nitekim öyle de olmuştur. Ülkemizin demiryolları ağıyla örülmesi, planlı sanayi alanındaki atılımlar, ulusal gelirimizin artırılması, bu barış ve huzur döneminin ürünüdür. Engellilere yönelik pozitif uygulamalar da böyle bir temelin üzerinde inşa edilebilmiştir.
Mustafa Kemal Atatürk diyor ki: “Bağımsızlığın korunması için yapılanlar dışında savaş bir cinayettir.” Bu sözün anlamı ve açılımı nedir? En başta şudur: barış savunuculuğu, barış avanaklığına çevrilmemelidir. Haklı savaşlar vardır, haksız savaşlar vardır. Emperyalist bir ülkenin bir başka ülkeye müdahalesi ve işgali için yapılan savaş, haksızdır. Bu ülke halkının emperyalistleri kovmak ve bağımsızlığını elde etmek için sürdürdüğü savaş ise, haklıdır. Böyle bir görevle yüz yüze bulunan bir halka, barış vaazı vermek ve silahları susturun telkininde bulunmak, emperyalistlerin işbirliğini ve ajanlığını yapmaktan başka bir anlama gelemez. Bugün komşumuz Irak’ta ABD’nin işgaline karşı kahraman Irak halkının sürdürdüğü savaş, sonuna dek haklıdır ve direnişçilere barış öğüdü veren, ateşkes çağrısında bulunan sözüm ona barış yanlısı kişiler, Sıkışan ABD emperyalizmini kurtarmaya hizmet etmektedirler. Sivil-asker binlerce masum vatandaşımızı öldüren PKK terör örgütünün etkisizleştirilmesi için Silahlı Kuvvetlerimizce sürdürülen operasyonların durdurulmasını, ateşkes yapılmasını isteyenler, barış havarisi kesilenler, ama buna karşılık teröre terör, teröriste terörist diyemeyen, şehit cenazelerine katılamayanlar, sahte barış dostlarıdırlar. Hatta emperyalizmin örtülü yandaşlarıdırlar. Barış, ancak yeryüzünden emperyalizmin silinmesi ve tüm halkların gerçek anlamda özgürleşmesi ile güvenli ve kalıcı olarak tesis edilebilir. Bu yüzden barış yanlısı mücadele, emperyalizme karşı mücadele ile atbaşı gitmektedir.
Bu duygu ve düşüncelerle dinleyenlerimizin Dünya Barış Günü’nü kutluyor, engellilerin de her türlü yoksunluktan ve ayrımcılıktan uzak eşit, özgür ve mutlu bir yaşama kavuşmaları için ivedilikle “yurtta barış, dünyada barış” ülküsünün gerçekleşmesini diliyorum.
